تسکین درد آرنج گلف‌بازان و تنیس‌بازان؛ تزریق به عنوان راه‌حل نوین

دو نوع شایع از التهاب تاندون‌ها در ناحیه آرنج هستند که به دلیل حرکات تکراری و استرس‌های فیزیکی مداوم بر روی عضلات و تاندون‌های ساعد ایجاد می‌شوند. این دو بیماری به ترتیب به نام‌های علمی مدیال اپی‌کندیلیت (آرنج گلف‌بازان) و لترال اپی‌کندیلیت (آرنج تنیس‌بازان) شناخته می‌شوند.
در آرنج گلف‌بازها، درد و التهاب بیشتر در قسمت داخلی آرنج و تاندون‌هایی که به عضلات خم‌کننده مچ متصل هستند، رخ می‌دهد. این مشکل معمولاً به دلیل فعالیت‌هایی مانند گلف، پرتاب کردن یا بلند کردن اشیاء سنگین رخ می‌دهد.
در مقابل، آرنج تنیس‌بازها بیشتر در قسمت خارجی آرنج و در نتیجه فعالیت‌هایی که عضلات بازکننده مچ را تحت فشار قرار می‌دهند، مانند بازی تنیس، کار با ابزارهای دستی یا انجام حرکات تکراری روزمره، ایجاد می‌شود.

آرنج گلف‌بازها

درد در قسمت داخلی آرنج: درد و ناراحتی در ناحیه داخلی آرنج، به‌ویژه هنگام انجام حرکاتی مانند خم کردن مچ به سمت کف دست.
ضعف در مچ دست و ساعد: احساس ضعف در مچ و ساعد هنگام گرفتن اشیاء.
درد هنگام انجام حرکات تکراری: مانند پرتاب، بلند کردن اشیاء سنگین، یا استفاده از ابزارها.
تورم یا التهاب: در موارد شدید، ناحیه داخلی آرنج ممکن است متورم شود.

آرنج تنیس‌بازان

درد در قسمت خارجی آرنج: درد و حساسیت در ناحیه خارجی آرنج، به‌خصوص هنگام باز کردن مچ یا بلند کردن اشیاء.
ضعف در ساعد و مچ دست: ضعف در گرفتن یا بلند کردن اشیاء، حتی سبک.
درد هنگام حرکات خاص: مانند بازی تنیس، استفاده از ابزارهای دستی، یا فعالیت‌های روزمره که نیاز به استفاده از مچ و ساعد دارند.
حساسیت به لمس: ناحیه خارجی آرنج ممکن است به لمس حساس و دردناک باشد.
این علائم به تدریج ظاهر می‌شوند و با گذر زمان و بدون درمان مناسب، شدت بیشتری می‌یابند و می‌توانند فعالیت‌های روزمره را مختل کنند.

استراحت: پرهیز از حرکات مضر و استراحت دادن به تاندون‌های آسیب‌دیده.
یخ‌گذاری و داروهای ضدالتهاب: یخ‌گذاری و مصرف داروهای ضدالتهابی مانند ایبوپروفن.
فیزیوتراپی: تمرینات کششی و تقویتی برای عضلات ساعد و مچ دست.
بریس: استفاده از بریس برای کاهش فشار بر تاندون‌ها.
تزریق کورتیکواستروئید: کاهش التهاب در موارد شدید.
درمان‌های نوین: تزریق PRP و درمان شوک‌ویو برای تحریک ترمیم.
جراحی: در موارد نادر و شدید، جراحی برای ترمیم تاندون.
پیشگیری: تقویت عضلات و استفاده از تکنیک‌های صحیح برای جلوگیری از بازگشت بیماری.

تزریق به‌عنوان یکی از روش‌های مؤثر برای درمان این بیماری ها به کار می‌رود، به‌ویژه زمانی که درمان‌های غیرتهاجمی مانند استراحت، فیزیوتراپی و داروهای ضدالتهاب نتوانند علائم را بهبود بخشند.تزریق‌های متداول برای این بیماری‌ها عبارتند از:

تزریق کورتیکواستروئید

موثرترین گزینه برای کاهش التهاب و درد: کورتیکواستروئیدها به کاهش سریع التهاب و تسکین درد کمک می‌کنند. این تزریق مستقیماً به ناحیه آسیب‌دیده تاندون‌ها وارد می‌شود.
مناسب برای موارد حاد: معمولاً در مواردی که درد شدید و التهاب قابل‌توجه وجود دارد، استفاده می‌شود.
محدودیت‌ها: تزریق کورتیکواستروئید نباید بیش از حد تکرار شود، زیرا ممکن است باعث ضعیف شدن تاندون‌ها در طولانی‌مدت شود.

تزریق PRP (پلاسمای غنی از پلاکت)

تقویت فرایند بهبودی طبیعی: در این روش، پلاسمای غنی از پلاکت که از خون خود بیمار گرفته می‌شود، به ناحیه آسیب‌دیده تزریق می‌شود تا به ترمیم و بازسازی تاندون کمک کند.
اثر طولانی‌مدت: برخلاف کورتیکواستروئیدها، این روش به ترمیم طبیعی بافت‌ها کمک می‌کند و اثرات طولانی‌مدت دارد.
ایمنی بالا: چون از خون خود بیمار استفاده می‌شود، خطرات جانبی بسیار کمتر است.

تزریق‌ها مانند کورتیکواستروئید به سرعت درد و التهاب را کاهش می‌دهند و در موارد حاد تأثیر فوری دارند. تزریق PRP باعث تحریک فرآیند ترمیم طبیعی می‌شود و در بلندمدت بهبود می‌دهد. تزریق‌ها کمتر تهاجمی هستند و نیازی به جراحی و دوران نقاهت ندارند. همچنین، تزریق‌ها در صورت نیاز قابل تکرار هستند.

مراحل انجام تزریق

مشاوره و معاینه: ابتدا پزشک بیمار را معاینه کرده و مشخص می‌کند که آیا تزریق مناسب است یا خیر. سوابق پزشکی و وضعیت عمومی بیمار بررسی می‌شود.
آماده‌سازی ناحیه: قبل از تزریق، ناحیه‌ای که قرار است تزریق انجام شود با مواد ضدعفونی‌کننده تمیز می‌شود.
استفاده از بی‌حسی موضعی (در صورت نیاز): برای کاهش درد ناشی از تزریق، ممکن است پزشک از بی‌حسی موضعی استفاده کند.
تزریق: پزشک با دقت سوزن را به ناحیه تاندون آسیب‌دیده وارد کرده و ماده درمانی (کورتیکواستروئید، PRP یا مواد دیگر) را تزریق می‌کند.
استراحت کوتاه: پس از تزریق، بیمار ممکن است چند دقیقه استراحت کند تا اطمینان حاصل شود که هیچ واکنش ناخواسته‌ای وجود ندارد.

نکات پس از تزریق

استراحت: پس از تزریق، ناحیه تحت درمان باید چند روز استراحت داده شود تا اثرات تزریق به خوبی جذب شوند.
یخ‌گذاری: در صورت احساس درد یا تورم پس از تزریق، می‌توان از یخ به مدت 15 تا 20 دقیقه چندین بار در روز استفاده کرد.
اجتناب از حرکات سنگین: تا چند روز پس از تزریق از انجام فعالیت‌های سنگین یا حرکات تکراری که فشار روی ناحیه آسیب‌دیده وارد می‌کنند، خودداری کنید.
فیزیوتراپی: پزشک ممکن است پس از تزریق تمرینات فیزیوتراپی خاصی را برای تقویت عضلات و بهبود عملکرد تاندون توصیه کند.
پیگیری وضعیت: در صورت بروز علائم جدید مانند افزایش درد، تورم شدید یا قرمزی، بیمار باید سریعاً با پزشک خود تماس بگیرد.
نکات بلندمدت: تزریق به تنهایی درمان قطعی نیست و باید به همراه اصلاحات در فعالیت‌های روزانه و حرکات درست استفاده شود تا از بازگشت بیماری جلوگیری شود.

در نهایت، این دو بیماری دو نوع آسیب شایع ناشی از حرکات تکراری هستند که اگر به موقع تشخیص داده و درمان شوند، بهبودی کامل امکان‌پذیر است. استفاده از تزریق‌ها می‌تواند به عنوان یک راهکار مؤثر برای کاهش سریع درد و التهاب مورد استفاده قرار گیرد، اما باید توجه داشت که این روش به تنهایی کافی نیست. ترکیب تزریق با استراحت مناسب، فیزیوتراپی، و اصلاح فعالیت‌ها کلید موفقیت در درمان است. همچنین، پیشگیری از این بیماری‌ها با تقویت عضلات ساعد و رعایت تکنیک‌های صحیح در انجام حرکات، اهمیت زیادی دارد.
کلینیک درد دکتر محسن خالدی با بهره‌گیری از تخصص و تجربه بالا در درمان انواع دردهای مزمن و حاد، بهترین خدمات را به بیماران ارائه می‌دهد. این کلینیک با استفاده از روش‌های نوین و تجهیزات پیشرفته، بهبود کیفیت زندگی بیماران را هدف قرار داده است. برای دریافت مشاوره می توانید از طریق دکمه دریافت نوبت اقدام کنید.


منابع
upmc
clevelandclinic