لیزر درمانی
استفاده از نور لیزر، بافت دیسک آسیبدیده را تبخیر یا کوچک میکند تا فشار از روی عصب برداشته شود. این روش معمولاً به صورت سرپایی انجام میشود، درد کمی دارد و زمان بهبودی کوتاهتری نسبت به جراحی باز دارد.
تزریق دیسکوژل
دیسکوژل مادهای ژلهای و حاوی الکل پلیوینیلیک است که از طریق سوزن مخصوص به داخل دیسک بینمهرهای تزریق میشود. باعث کاهش فشار داخل دیسک، کمکردن حجم فتق دیسک، کاهش تحریک ریشههای عصبی و در نهایت منجر به کوچک شدن فتق دیسک، کاهش درد و بهبود حرکت میشود.
تزریق اوزون
در این روش، گاز اوزون به ناحیه آسیبدیده دیسک تزریق میشود تا التهابات را کاهش دهد، جریان خون را بهبود بخشد و فشار روی اعصاب را کم کند.
اولتراسوند تراپی متمرکز
این روش از امواج صوتی با فرکانس بالا و قدرت متمرکز برای ایجاد گرما در عمق بافتهای بدن استفاده میکند. این گرمای متمرکز میتواند:
التهاب اطراف دیسک را کاهش دهد.
گردش خون را بهبود ببخشد.
درد را تسکین دهد.
و گاهی بافتهای آسیبدیده را ترمیم کند.
تزریق استروئید اپیدورال
تزریق داروی ضد التهاب معمولاً کورتیکواستروئید به فضای اطراف عصب فشردهشده برای کاهش درد شدید یا دردهای سیاتیکی.
الکتروتراپی TENS
تحریک الکتریکی عصب از راه پوست
رادیوفرکوئنسی
پزشک با هدایت سوزن مخصوص به کمک تصویربرداری (مثل فلوروسکوپی یا سونوگرافی)، یک جریان الکتریکی با فرکانس بالا به اعصاب درد ارسال میکند. این جریان باعث تولید حرارت کنترلشده و در نهایت غیرفعالسازی موقتی عصب مربوط به ناحیه درد میشود.
همچنین روش های دیگری برای کنترل وضعیت بیماری و کمک کننده روش های درمانی وجود دارد از جمله موارد زیر: فیزیوتراپی تخصصی
با تقویت عضلات پشتیبان ستون فقرات و اصلاح الگوهای حرکتی، فشار روی دیسک را کاهش میدهد و به بهبود عملکرد روزمره بیمار کمک میکند.
کمپرس گرم و سرد
کمپرس سرد در ۴۸ تا ۷۲ ساعت اول آسیب، التهاب و درد را کاهش میدهد، در حالی که کمپرس گرم پس از آن، به شل شدن عضلات، بهبود گردش خون و کاهش گرفتگی کمک میکند. استفاده صحیح و بهموقع از این روشها میتواند مکمل درمانهای اصلی باشد.
ورزشهای مناسب برای درمان دیسک کمر
تمرینات کششی و تقویتی: برای کاهش فشار روی دیسک و افزایش استقامت عضلات کمر.
آبدرمانی (هیدروتراپی): تمرین در آب برای کاهش فشار روی مهرهها.
درمان دارویی
داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی: مثل ایبوپروفن یا ناپروکسن برای کاهش التهاب و درد.
شُلکنندههای عضلانی: برای کاهش اسپاسم عضلانی در اطراف ستون فقرات.
داروهای ضد درد قویتر: در صورت درد شدید، با تجویز پزشک.
استفاده از ابزارهای حمایتی
کمربند طبی: برای ثابت نگهداشتن ستون فقرات در فعالیتهای روزانه.
بالشهای ارتوپدی یا تشک مناسب: برای کاهش فشار هنگام خواب.
تغییرات سبک زندگی
کاهش وزن (در صورت اضافهوزن).
صلاح وضعیت نشستن و ایستادن.
اجتناب از بلند کردن اجسام سنگین یا حرکات ناگهانی
تغییر رژیم غذایی